Өдөд бичиг

Тас хийсэн жавар хацрыг алгадах завдалгүй өвөл надаас замхран хаврын салхинаа бодлын цуваа хуйларч хаа нэгтээгээс өдөд бичиг зүрхнээ ирвээ.

Чингээд дуудсуу.

Цонхны цаанаас жаргах нарны дулаан туяа төөнөн байна. Хүн бүр дор бүрнээ өөрийн үүргийг ухамсарлаад өрөөнд анир чимээгүй ноёрхож нэг бодлын амгалангийн . Харин энэ л цаг хугацаанд хүн өөрийн амьдралын алтан хором бүрийг хэлхэж буй гэдгээ огтхон ч анзаарахгүй байх нь харамсалтай.

Бусдад нээлттэй байхын жаргал зовлонг би мэдэхгүй юм. Харин бусдаас нууцлаг байхын зовлон жаргалыг би мэдэнээ. Нэг хэсэг нь дотроо байсны минь төлөө муу хэлж нөгөө хэсэг нь баярлана. Хүнд гай болчихгүй байхын төлөө байсан нь буруудана. Хорвоогийн явцуурал ийм байдаг байж дээ. Ойрхон бодсон нь хол бодсоноо харж хөхөн баясах өчүүхэн оюун бидэнд заяагаагүй болтой билээ.

Холбоотой мэдээлэл

2 comments:

  1. Нууцлаг нэгэн

    ReplyDelete
  2. хөөх энэ бичлэгүүдийг бүр мартсан байна шд.
    Халилын үе гэж нэрлэдэгийн би.

    ReplyDelete