Үдшийн харанхуйтай тэмцэлдэн үлдэж гэрлээ барих
Голомтын цучлыг мөнхөд манах галын бурхан
Гүн сэтгэлдээ үрсээ тэврэх ээж минь
Цог шиг гэрэлтэх мичид марлын гүн шөнөөр
Час хийн уйлах нялх үрийнхээ дуунаар сэрчихээд
Бадамлан асах зулын гэрэлд баривчтай минь ноцолдохдоо
Болоогүй л байна даа үр минь гээд хүүгээ үнссэн
Далай их хайрын нэгээхэн хэсэг энэ мөчийн хариуд
Дарсны ааг шиг омголон залуу насны шидээр
Оршин байгаа бүх л юмсыг таньдаа бария гэвч ээжээ
Огт орлуулж болохгүй юмаа эхийн сэтгэлийг
Энэ л их хайрын тань халуун илчинд
Эрх танхи үр чинь бас жаргаж л явна даа
Хүн л хүний бурхан байдаг... 2004,06,18
Гоё шүлэг байна.
ReplyDelete